نو که آمد به بازار…
سالی ۴۰ میلیون تن زباله الکترونیکی! علم، زیادی پیشرفت کرده و در راستای «نو که بیاد به بازار کهنه شود دل‌آزار»، وسایل الکترونیکی مدام جایشان را با هم عوض می‌کنند و قدیمی‌ها سر از زباله‌دان در می‌آورند.
اما مشکل اینجاست که وسایلی الکتریکی نه تنها تجزیه نمی‌شوند بلکه با سرب و جیوه‌ای که دارند، محیط زیست را مورد عنایت قرار می‌دهند. هر تلویزیون با لامپ تصویر کاتدی ۲ تا ۴ کیلو سرب دارد. گوشی‌های موبایل که متوسط مفید عمرشان ۱۸ ماه است و ۵۰۰ میلیون تایی هم هستند، ۱۵۰ هزار کیلو سرب دارند؛ تازه ماده کادمیوم موبایل هم می‌تواند صفایی اساسی به ریه‌ها بدهد.
کامپیوترها هم جیوه، سرب و کادمیوم مناسبی برای آلوده‌سازی دارند. کشورهای غربی در این زمینه حرفه‌ای‌تر ظاهر شده‌اند. آمریکایی‌ها سالی ۷۵۰ هزار تن زباله الکترونیکی درست می‌کنند. البته ۷۰ درصد این زباله‌ها با کلی سروصدا و منت به کشورهای دیگر صادر می‌شود! اما این تاناکوراهای الکتریکی هم بالاخره یک روز زهوارشان درمی‌رود؛ برای همین آن کشورهای دیگر هم باید آنها را دور بیندازند؛ مثلا همین چین، سالی یک میلیون تن زباله الکتریکی (۵ میلیون تلویزیون، ۴ میلیون یخچال، ۵ میلیون لباسشویی، ۵ میلیون کامپیوتر و ۱۰ میلیون گوشی موبایل) دارد که بیشتر آنها را چند سال قبل، کشورهای اروپایی به عنوان جنس دست دوم به چینی‌ها انداخته‌اند.
زباله‌های خطرناک الکترونیکی
دسته‌بندی‌ها: اخبار
