زباله‌هاي خطرناك الكترونيكي
نو كه آمد به بازار…
سالي 40 ميليون تن زباله الكترونيكي! علم، زيادي پيشرفت كرده و در راستاي «نو كه بياد به بازار كهنه شود دل‌آزار»، وسايل الكترونيكي مدام جايشان را با هم عوض مي‌كنند و قديمي‌ها سر از زباله‌دان در مي‌آورند.
اما مشكل اينجاست كه وسايلي الكتريكي نه تنها تجزيه نمي‌شوند بلكه با سرب و جيوه‌اي كه دارند، محيط زيست را مورد عنايت قرار مي‌دهند. هر تلويزيون با لامپ تصوير كاتدي 2 تا 4 كيلو سرب دارد. گوشي‌هاي موبايل كه متوسط مفيد عمرشان 18 ماه است و 500 ميليون تايي هم هستند، 150 هزار كيلو سرب دارند؛ تازه ماده كادميوم موبايل هم مي‌تواند صفايي اساسي به ريه‌ها بدهد.
كامپيوترها هم جيوه، سرب و كادميوم مناسبي براي آلوده‌سازي دارند. كشورهاي غربي در اين زمينه حرفه‌اي‌تر ظاهر شده‌اند. آمريكايي‌ها سالي 750 هزار تن زباله الكترونيكي درست مي‌كنند. البته 70 درصد اين زباله‌ها با كلي سروصدا و منت به كشورهاي ديگر صادر مي‌شود! اما اين تاناكوراهاي الكتريكي هم بالاخره يك روز زهوارشان درمي‌رود؛ براي همين آن كشورهاي ديگر هم بايد آنها را دور بيندازند؛ مثلا همين چين، سالي يك ميليون تن زباله الكتريكي (5 ميليون تلويزيون، 4 ميليون يخچال، 5 ميليون لباسشويي، 5 ميليون كامپيوتر و 10 ميليون گوشي موبايل) دارد كه بيشتر آنها را چند سال قبل، كشورهاي اروپايي به عنوان جنس دست دوم به چيني‌ها انداخته‌اند.
